deur ‘n ruit

met my vier-jaar-oë sien ek ver

tot anderkant die toekoms-ster

om my is daar blik en yster-kar

selfs glas laat alles grysend-bar

uit my perspektief sien ek jou staar

na meer as sestig jare gelede se dae

hoe jy gelyk het in oupa se armytrok

vuilgroen geverf vol duike maar hard

daar waar die damwal gebou was

waar die wal hom amper gesluk het

waar vandag nog water in vergaar

daar het jy so in sy trok moes wag

hene maar julle is ver in die verte

my oë wil-wil net verglaas vertraan

hoe ver is soveel jare dan as mens

dit moet bytel by my klein bestaan

©Teárlach